Het is honderden jaren geleden dat Frodo Baggins zijn opdracht heeft voltooid en de ring in de vuren van Mount Doom heeft vernietigd. Middle Earth is hersteld, en met deze nieuwe generatie elfen, dwergen, mensen en hobbit's komen nieuwe verhalen tot stand. Bepaal het leven van jouw eigen karakter en vind je plek in deze prachtige wereld. Veel plezier!
hey, ik maak sheets, hier zijn een paar voorbeeldjes, wil jij er ook een? vul de code maar in!
voorbeeldertjess sheet 1:
Sheet 1
[i]De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
Sheet 1
[i]De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
Sheet 1
[i]De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
Voorbeeldjes sheet 2:
If you can't hold it any longer, don't give up. It doesn't make you any stronger
Kadertje 2^^
De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
I lost everything
Take me to the home I've never had
Sheet 2
De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
Onderwerp: Re: sheets shopjee vr feb 07, 2014 7:18 pm
:::Postsheet 1:::
Naam + erop of niet: Colette end jaa Ras: Mens Leeftijd: 15 jaar Face Claim: Freya Mavor Geslacht: female Oogkleur: groen/blauw Bijzonderheden: litteken op rechter dij, maar verder niet echt.. Sfeer/Effect: avontuurlijk,, want ze houd ervan om alles zelf te verkennen. Als je begrijpt wat ik bedoel,, Tekstje: It always seems impossible, until it is done. Extra: Wilde eigenlijk niet kiezen.. alle twee de sheets zijn zo mooi!! maar toch sheet 1,, alvast heel erg bedankt!!
Onderwerp: Re: sheets shopjee za feb 08, 2014 6:44 pm
Thnx^^ hij kan ook iets donkerder en zonder text, ik kan het nog aanpassen dus zeg het maar
Sheet 1
[i]De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
Onderwerp: Re: sheets shopjee di feb 11, 2014 5:30 pm
Oki sorry dat het iets langer duurde maar hier issie
Sheet 1
[i]De Elf liet zijn wapen vallen, Ryn stond achter hem en kon zijn blik niet zien, maar ze dacht niet dat hij zich al echt verslagen voelde. Arianna kwam dichterbij Ze trok een mes uit Elronds laars. Ze kaf een trap tegen zijn zwaard en Ryn keek nog snel even of er nog andere wapens in de buurt lagen. Dit was niet het geval en Aria zei: "Who are you?" Hij lachte. Het was een spottend lachje dat verraadde dat hij haar maar al te goed kende en hij ervan genoot dat zij niet wist wie hij was. Arianna leek haar woede te verbergen. Ze hield zijn mes bij zijn hart, en keek hem aan. "Awnser." Hun vader leek ervan te genieten. "I'm way closer than you think... Arianna," sprak hij. Ryn hield haar adem in. Toen er niet warms haar hand in droop besefte ze dat ze het dolk erg stevig tegen haar vaders keel had gedrukt. Snel verslapte ze haar greep iets. Een snelle dood was tegoed voor hem. Anna's adem stokte, ze hapte naar lucht. Hun vader lachte weer. Hij gaf een kort knikje en bevestigde waar Ryn bang voor was dat haar zus nu wist. "It's true," Verward keek ze naar Ryn, die beet op haar lip en wendde haar blik af. Een traan glinsterde in haar ooghoek en ze voelde zich ontzettend week. Kwetsbaar en verraden. Waarom moest Elrond alles altijd verpesten? Alles. Altijd. Nooit kon hij iemand met rust laten. Eerst liet hij Jessy, Ryns eerste paard afmaken, gewoon, om haar te kwellen. Nu liet hij Arianna beseffen dat ze zojuist op het punt had gestaan haar bloedeigen vader te vermoorden. Waarom moest Ryns vader haar altijd breken? "Aria. He is our father, but please-" -don't trust him. Ze kon haar zin niet afmaken, want toen beide Elven uit concentratie waren geraakt had hun vader zich los gerukt en raapte in een vlugge beweging zijn zwaard weer op. Nu pakte hij Anna bij haar arm en hield haar op afstand met zijn zwaard dat in haar rug prikte. Hij nam haar langzaam mee naar de afgrond.
Elrond lachtte. Hij genoot ervan om zijn twee dochters in de tang te hebben. Ryn had harder moeten duwen met het dolk. Zehad er een eind aan moeten maken toen het nog kon. Ze had de situatie verdomme niet uit de hand moeten laten lopen! Anna en Elrond naderden de afgrond. Haar blik gleed naar Ryn. Haar ogen zeiden dat het haar speet, en ze keek weer naar Elrond. De laatste lachtte nog steeds alsof hij alles geweldig had gepland en er behoorlijk trots op was. Ryn wist niets te doen. Haar vader dreef haar enige zus naar de afgrond en stond op het punt haar te laten vallen. Ryn kon niets doen. Ze was doodsbang voor haar vader. Ryn wilde wel ets doen, maar ze kende haar vader en als ze ook maar één stap naar voren zou doen zou ze niet eens een zus meer hebben.
De lange Elf dwong Aria nog iets naar voor te stappen en Elronds vurige ogen glinsterden toen de grond onder haar voeten weg zakte en Ryns zus weg was.
Ryn schreeuwde. Ze zag Arianna vallen en vergat alle pijn, ze stormde naar de klif. Te laat. Ze was er nog net getuige van dat Aria op de uitstekende lagere verdieping terecht kwam. Het zag er niet goed uit. Ryn vermoedde dat als ze verder was gevallen ze het niet overleefd had, de vraag was of haar zus nu nog lang in leven bleef. Ryn kreeg een warm gevoel door haar lichaam geraasd dat al heel snel veranderde in hitte en woede. Ze besefte pas later dat ze normaal koud en beheerst vocht en dat haar vader nu echt tegen een spiegel van zichzelf zou gaan vechten. Ryns moeder was ijs. Ryns vader was vuur. Ryn was normaal gesproken ijs. Nu was ze gloeiendhete Lava. Ze was snel als vlammen in een bosbrand, onbeheerst en onvoorspelbaar. Haar vader ook nog steeds, maar hoewel het meisje snel was wist Elrond haar nog eens recht in de wond van de pijl te steken. Door haar adrenaline kick voelde ze het nauwelijks meer dan als een felle prik. Haar zwaard sloeg tegen het zijne aan en hij probeerde zijn kracht met de hare te meten, maar ze sprong opzij en trok haar blad weg. Zijn wapen sloeg zohard op de stenen dat het brak en Ryn greep zijn lange haren beet en trok hem omhoog. Het knietje tussen zijn benen kwam waarschijnlijk hard aan want hij klapte dubbel toen ze zijn haar losliet. Haar vuisten ramden in zijn gezicht en ze stopte zodra ze besefte dat dit omgekeerd gebeurd was. Bijna elke week een paar keer. Ze maakte het werk af door het gebroken zwaard te pakken, het met ijzige kracht door hem een te steken en hem een duw richting de klif te geven.
Index 
Onderwerp: sheets shopjee 
